نسبیت عام، مفهوم فیزیکی سیاه چاله، تابش هاوکینگ
فیزیک به زبان ساده(۱۳۹)
انیشتن در سال ۱۹۱۵ فورمولاسیون ریاضی تئوری نسبیت عام رو در قالب معادلات میدانی معروف خودش ارائه داد. حل معادلات میدانی انیشتن یک ساختارهندسی ۳ بعدی و غیر اقلیدسی رو برای گیتی(عالم فیزیکی) نتیجه میده که بهش میگن پیوستار زمان-مکان یا بقول انیشتن: Space-Time Continuum
در هر نقطه از این پیوستار(گیتی) ضریب گرانش (شتاب جاذبه) معادل هست با شیب پیوستار زمان-مکان در همون نقطه. تئوری نسبیت عام(معادلات میدانی) میگن اگه در نقطه ای از پیوستار، جرم(در واقع انرژی) یک جسم به سمت بی‌نهایت میل کنه، شیب پیوستار در اون نقطه به سمت ۹۰ درجه میل میکنه و گرانش اونقدر زیاد میشه که حتی نور هم نمیتونه ازش فرار کنه یعنی اون نقطه همه چیز رو به درون خودش میکشه. سالها بعد از انیشتن، پروفسور جان ویلر(دانشگاه پرینستون)به این نقاط در گیتی گفت سیاه چاله. خود انیشتن هیچگاه اسمی از واژه سیاه چاله نبرد. قوانین کلاسیک فیزیک جوابگوی چگونگی رفتار ماده در محدوده سیاه چاله نیست. از جمله، بطور تحلیلی میشه ثابت کرد که گذر زمان در اون نقطه متوقف میشه
سیاه ,نقطه ,رو ,انیشتن ,چاله ,نسبیت ,سیاه چاله ,معادلات میدانی ,اون نقطه ,به سمت ,تئوری نسبیت ,عام، مفهوم فیزیکی
درباره این سایت